/سروده شاعر ملایری/

قدس سرزمین پاکان

تا که افتاد فتته ای به جهان
دسته دسته کبوتران مردند
کوچه های کتک همانجا شد
مردمانش که برزمین خوردند

شعله هائی به کینه بر پا شد
در زمین وهوا ز بی رحمی
روزگار خوشی دوران رفت
آمد این روز گار بد  اخمی

جغد و خفاشهای پست وپلید
حمله برپیر و بر جوان کردند
دست وپاهای بسته از مردان
که به سوی شکنجه می بردند

قدس آن سر زمین پاکان را
دم به دم لرزه بر بدن افتاد
چنگ ودندان دشمن وحشی
بی مروت به جان وتن افتاد

دودی از شاخ وبرگ زیتونها
به هواخواست به رنگ کبود
به چه جرمی شکست قامتشان
همه جا دود وخون آتش بود

بچه های کبوتران میانه خون
 دست وپا میزدند ومیمردند
هرکسی را که دامشان افتاد
یا که میکشتند  یا می بردند

در طلوعی ز ابر بی باران
چشمه هایش تمام خشکیدند
جای پائی که از حقوق بشر
هرگز آندم درآن نمی دیدند

سینه ها زیر  چکمه دشمن
آب وخاکش به دست بیگانه
سوختند مردمان آن سامان
مثل شمع و شبیه  پروانه

نخل وزیتون درخت سبز بلوط
با تبرها زدند و  می بردند
صاحبان  همان   زمینهایش
سهمی از آن دگر نمی بردند

هستییش رفت ورطه تاراج
خانه هایش تمام ویران شد
هرکجایش که بود گوشه دنج
بی مهابا گلوله باران شد

عده ای را اسیر و بیچاره
مرد و زن کودکان  گَهواره
عده ای بی پناه بی بابا
در بدر  بی نوا و  آواره

چهره های گل اقاقی رنگ
ضربه هائی به ضرب کین خوردند
لاله هائی که بر زمین افتاد
روی دستان شبانه می بردند

جعد و خفاش در کمین هستند
از برای شکستن گل یاس
در دل آن ستمگران  خبیث
نه مروت نه ذره ای احساس

آه  ای  قاتلان  پیر  و جوان
قدس زیبا به جای خود بر پاست
آه ای قاتلان کودکان و زنان
جلوه نور حق چنین پیداست

باز هم درخت زیتون با
لاله ویاس وسوسن وسنبل
دسته جمعی ترانه  می خوانند
با اقاقی و  قمری و  بلبل

دسته جمعی کبوتران قشنگ
در هوایش دور باره می آیند
آسمان پر ز نور خواهد شد
هم چو ماه وستاره می آیند

شاعر: عبدالحمیدشاملو‌

/پایگاه خبری تحلیلی هفت هنر/

---

برچسب ها: ملایر   روز قدس   هنرمندان   هفت هنر