/سروده شاعر ملایری/

تقدیم به شهدای سلامت
#در_خانه_بمانیم

گرفت    از   سینه ام ، نبض   پرستار  نجیبم را
بُرید   این سرفه های خشک  هم  اَمّن یُجیبم را

به روی  شانه های  خسته ی  او تکیه می کردم
به حسرت   می کِشم  حالا   تب ِ داغِ  طبیبم را

به   جانم   ریختم   ویروس ِ   تلخِ     لاابالی ها
به دوشم    می کشم    آوارِ   سنگین   فریبم را

دلم خوش بود می سازم بهشتِ هفت  سینم را
شبِ   آئینه   و    قرآن    قلم   کردند   سیبم را
                         

پریدی   تا   خدا   از این  قفس های  قرنطینه
کجا  باید   بَرَم  این  بغض های  ناشکیبم را ؟

#شاعر: مصطفی پورکریمی
/هفت هنر همدان/

---

برچسب ها: ملایر   مصطفی پورکریمی   شعر   هفت هنر