به گزارش هفت هنر استان همدان وبه نقل ازخبرگزاری فارس از همدان، مسلم است که صحنه ورزش آوردگاه نبرد نیست بلکه میدانی برای صلح و دوستی بین ملت‌ها و به قسمی خوب‌تر کردن حال مردمان جهان از منظر سرگرمی و دمی فراموش کردن مشکلات فردی و جمعی محسوب می‌شود اما همین فوتبال از منظر به رخ کشیدن ساختار برنامه‌ریزی و مدیریت کشورها، توان فیزیکی و اراده و همت بازیکنان، هوش اجتماعی و قابلیت کار تیمی، تبعات بعد از پیروزی و تبلیغات غیرمستقیم و همچنین عشق و انسجام ملی که به صورت پشتیبانی قدرتمند از تیم‌ها جلوه‌گر می‌شود می‌تواند صحنه‌هایی پرشور از نبرد اراده‌ها را نیز به تصویر بکشد.

مدت‌ها پیشتر در مطلبی پیرامون فیلم «فرزند چهارم» نوشتم که فارغ از مسائل فنی این فیلم، همین که حضور و تلاش فردی تعدادی از ایرانیان نیک‌اندیش برای کمک به مردم سومالی و کنیا تصویر شده بود به خودی خود می‌توانست برخی انگاره‌های ذهنی و دیرپا در مورد مصیبت‌زدگی همیشگی و کاری از دست برنیامدن و فرهنگ «ما نمی‌توانیم» یادگار مانده از دوران استبداد را به چالش بکشد و نشان دهد که ایرانی می‌تواند و آنقدر تمدن و همت و ظرفیت دارد که نه تنها بر مشکلات داخلی خویش فائق آمده که در گوشه گوشه جهان یاری‌گر مظلومان و ستمدیدگان نیز باشد و حداقل حتی در قالب فیلمی سینمایی یک بار هم که شده بدیلی برای فیلم‌های هالیوودی و ابرقهرمانان و ابرناجیان آمریکایی در قالب‌های باورپذیر و انسانی‌تر مطابق با فرهنگ ایرانی-اسلامی به جهانیان ارائه شود.

با این وصف بازی ایران در برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال حتی برای من غیر فوتبالی هم غرورانگیز بود، دیدن تصاویری از بازی عالی و تکنیک‌هایی که بچه های ما روی ابرفوتبالیست‌های میلیارد دلاری اجرا می‌کردند، مقاومت جانانه دیوار بتونی تیم که به جنگی تن به تن برای در اهتزاز نگاه داشتن پرچم بر یک بلندی مشرف به صحنه‌های نبرد شبیه بود به واقع در لحظاتی اشک را بر دیده بسیاری از ایرانیان داخل و خارج کشور آورد که مدتهاست به سبب انواع دشمنی‌ها و تبلیغات بددلانه، این تجلی همت و اراده هموطنان را در برابر چشمان خویش حاضر ندیده بودند.

شاید برخی قبول نکنند اما این شیوه دفاع با چنگ و دندان حتی مرا به یاد جوانان مظلومی انداخت که در برخی صحنه‌های نبرد تن به تن در برابر دشمن تا بن دندان مسلح بدون حضور دوربین‌ها و تماشاچی‌ها و تنها در محضر خداوند حاضر و ناظر، صحنه‌هایی بس عظیم‌ از اراده و غیرت ایرانی را به تصویر کشیدند و معادلات جهان را تغییر دادند و صدالبته درک اثرات آن بنا به عمق اندیشه افراد میسر است.

بچه‌های تیم ملی از کلیت تبعیضاتی که در مورد ملت ایران اعمال می‌شود خارج نیستند و گاه با شامل نشدن در هدیه موبایل یک شرکت یا کفش فلان برند خارجی، مشمول تبعیضات و تلاش برای در هم شکستن روحیه بوده‌اند اما انصافا قهرمانان خوش‌قد و قامت ما با اراده و ایستادگی خود صحنه‌های زیبایی را خلق کردند که مورد تشویق مقام معظم رهبری هم قرار گرفت و این بازی‌های نفس‌گیر با خود این نوید را هم داشت که در صورت ایستادگی و صبر در عرصه‌های اقتصادی و یکی شدن ملت و باور همگانی به قدرت ایرانی، بازهم می‌توان در برابر چشمان تمام جهان ناممکن را ممکن کرد و ابرقدرتها را به چالش کشید.

----------------

عطا شعبانی راد

----------------